مومو

فیلم Mumu 2025 — مومو؛ صدای سکوت در میان کلماتِ نشنیده

«Mumu» (با عنوان اصلی “Bu Shuo Hua De Ai”) کاری است از Sha Mo که زندگی یک پدر ناشنوا به نام شیائو ما و دختر کوچک و شنوايش مومو را محور داستان قرار می‌دهد. مومو تقریباً تمام عمرش را در یک جامعه ناشنوایان سپری کرده، زبان اشاره را به‌خوبی شناخته و با پدرش پیوند نزدیکی دارد. اما وقتی مادرش پس از سال‌ها بازمی‌گردد و می‌خواهد حضانت دختر را به دست گیرد، تعادل دنیای مومو به هم می‌ریزد. در این وضعیت، پدر مجبور می‌شود برای حفظ خانواده و امنیت مومو، وارد مسیری شود که او را با مشکلات اخلاقی، اقتصادی و اجتماعی روبرو می‌کند — از جمله این‌که چگونه جوامع معمولاً نسبت به افرادی با معلولیت‌های شنیداری رفتار می‌کنند، سوءاستفاده‌هایی که ممکن است از ناآشنایی با آن‌ها ناشی شود؛ چالش‌هایی مانند اینکه وقتی زبان مشترک نیست، سوءبرداشت‌ها زیاد و آسیب‌پذیری بیشتر است.

تحلیل روایت و ساختار داستانی

داستان تقریباً ساده است ولی عواطف و احساساتِ قدرتمندی دارد؛ بیشتر بر حسِ تعلق، اعتماد، آسیب‌پذیری و امید ساخته شده است. روایت خطی دارد ولی چند خط فرعی نیز وارد می‌شوند که زندگی روزمره‌ی مومو و تعاملش با جهان شنوا، فشارهایی که بر پدر وارد می‌شود، و خطراتی که ممکن است جامعه ناشنوا و جداافتادن از مادر برای مومو ایجاد کند را نشان می‌دهد. از نظر تم، فیلم تلاش می‌کند نشان دهد که ارتباط همیشه به کلمات وابسته نیست؛ زبان اشاره، سکوت و رفتاری که به‌ظاهر ساده است اما بار معنایی زیادی دارد، همه در نمای داستان حضور دارند. در نیمه‌ی دوم، داستان عنصر تنش را بیشتر وارد می‌کند — مادر و دعوای حضانت، فشار اقتصادی، تهدیداتی که از سوءاستفاده و کلاهبرداری ناشی می‌شوند. این فشارها باعث می‌شوند که دنیای مومو پر از تضاد شود: بین وفاداری به پدر و دلتنگی برای مادر، بین سکوت و شنیدن، بین امنیت و خطر بیرونی.

شخصیت‌ها و اجراها

شیائو ما (Zhang Yixing)
شخصیتی است تأثیرگذار. پدری که دوست دارد بهترین‌ها را برای دخترش فراهم کند، با تمام محدودیت‌هایش. اجرا‌ی او از نظر فیزیکی و حسی قوی است — زبان بدن، نگاه، سکوت و بیان چهره به او کمک می‌کند تا عاطفه و درد را منتقل کند. بازیگر تلاش کرده است با تحقیق و ارتباط با جامعه ناشنوایان به این نقش عمق بدهد.

مومو (Li Luoan)
دختری جنتل، با هوش، امید و در عین حال آسیب‌پذیر. مومو باید هم دنیای شنواها را تجربه کند و هم دنیای ناشنوایان را درک کند. بازی او طبیعی است و رابطه‌ی عاطفی‌اش با پدر، قلب تپنده فیلم است.

مادر و شخصیت‌های فرعی
مادر مومو وقتی بازمی‌گردد، نمادی است از دنیایی متفاوت، از تصمیم، مسئولیت و شاید امید؛ اما بازگشتش به سادگی نیست و فشارهای ناشی از داوری جامعه، اختلافات خانوادگی و مسائل قانونی، او را نیز در چالش قرار می‌دهند. شخصیت‌های فرعی مثل اعضای جامعه ناشنوا، فرصت دارند بخشی از حس واقع‌گرایانه داستان را بسازند اما گاهی زمان کافی برای رشد کامل ندارند.

جنبه‌های فنی و زیبایی‌شناسی

تصویر و لوکیشن
فیلم در محیط‌هایی واقعی فیلم‌برداری شده است؛ با نور طبیعی، رنگ‌های گرم در صحنه‌های خانوادگی و رنگ‌های سرد‌تر در لحظات تنش. حرکت دوربین ملایم و سکوت پس‌زمینه در لحظاتی که قرار است احساس را برساند، کمک بزرگی می‌کند.

موسیقی، صدا و سکوت
یکی از ویژگی‌های برجسته فیلم، نحوه استفاده از سکوت و زبان اشاره است. صداگذاری در لحظات بحرانی کم می‌شود تا مخاطب بیشتر به دیدن و حس کردن تشویق شود تا شنیدن. موسیقی ملایم در بخش‌هایی که احساسات ملموس‌اند؛ استفاده از صداهای محیطی (باد، برگ‌ها، صدای پای افراد ناشنوا) به انتقال حس کمک می‌کند.

کارگردانی و تدوین
کارگردان توانسته تنش را به تدریج بسازد. تدوین مناسب باعث شده فیلم بین لحظات آرامش و اضطراب تعادلی حفظ کند. اما بعضی صحنه‌ها ممکن است کمی بیش از حد طولانی شوند، خصوصاً در بخش‌هایی که قرار است به احساسات عمق ببخشند.

«Mumu» فیلمی نیست که بخواهد شعار بدهد؛ بلکه می‌خواهد نشان دهد زندگی کسانی که نمی‌توانند بشنوند چگونه است، و چطور عشق، محافظت و احساسات می‌توانند راه‌هایی بیابند فراتر از شنیدن. فیلم برای کسانی است که دلی حساس دارند و دوست دارند سینما را نه تنها از دید تماشا، بلکه از زاویه درکِ متفاوت تجربه کنند. اگر آماده‌ای تا فیلمی ببینی که هم قلبت را تکان می‌دهد و هم چشمت را بازتر می‌کند به دنیایی که گاهی به آن کم توجه شده است، «مومو» فیلمی ارزشمند است. اما اگر انتظار داری فیلمی سریع، هیجانی و بدون مکث ببینی، ممکن است آرامش و تأملِ «مومو» برایت صبورانه‌تر از آن باشد که دوست داری.