بستن
جلسه ۹ یک فیلم در ژانر ترسناک, درام و رازآلود به کارگردانی Brad Anderson و تولید 2001 در آمریکا است. از بازیگران این فیلم می توان به David Caruso, Paul Guilfoyle و Stephen Gevedon اشاره کرد.
تنشها در میان یک گروه نظافتچی آزبست در یک بیمارستان روانی متروکه با گذشتهای وحشتناک که به نظر میرسد در حال بازگشت است، افزایش مییابد.
دانلود از سایت تنها با IP ایران امکانپذیر است، در صورت استفاده از VPN آن را خاموش کنید.
Session 9 ساختهی براد اندرسن یکی از شاخصترین آثار ژانر ترس روانشناختی (Psychological Horror) در اوایل دهه ۲۰۰۰ است. این فیلم نه با هیجان سریع یا خونریزی، بلکه با فضاسازی، موسیقی و داستان روانشناختی قوی، حس ترس و اضطراب را به مخاطب منتقل میکند. فیلم روایتگر یک گروه پاکسازی ساختمان متروکه روانپزشکی است که هر یک با مشکلات و اضطرابهای شخصی خود دستوپنجه نرم میکنند. Session 9 بیشتر تمرکز بر شخصیتها و اثرات محیط بر ذهن آنها دارد تا ترسهای فیزیکی مستقیم، و به همین دلیل بهعنوان نمونهای برجسته از ترس روانشناختی شناخته میشود. یک تیم چهار نفره از پاکسازیکنندگان ساختمان، به ساختمانی متروکه و قدیمی روانپزشکی به نام «مانسفیلد» فرستاده میشوند تا آن را از آلودگی و خطرهای احتمالی پاک کنند. در طول پروژه، هر کدام از اعضای تیم با گذشته خود و اضطرابهای شخصی روبهرو میشوند. با کشف نوارهای جلسهی رواندرمانی قدیمی بیمارستان (جلسه ۹)، آنها آرامآرام متوجه میشوند که این ساختمان بیش از حد تصورشان پر از راز و تأثیر منفی بر ذهنشان است. این کشفها باعث ایجاد تنش و اختلال در روابط بین اعضای تیم و افزایش اضطراب روانی آنها میشود. فیلم با تأکید بر محیط، نورپردازی، صداگذاری و موسیقی، حس خفقان و اضطراب را بهجای ترس آنی به مخاطب منتقل میکند.
Peter Mullan در نقش گوردون: رهبر تیم پاکسازی، شخصیتی مسئول و در عین حال مضطرب که فشار رهبری و مسائل داخلی گروه را تحمل میکند. David Caruso در نقش مایک: نقش مکمل با تأکید بر شک و تردید در تصمیمات گروه. دیگر اعضای تیم مانند Stephen Gevedon, Josh Lucas و شخصیتهای فرعی، هر کدام با مشکلات شخصی و واکنشهای روانشناختی به محیط مواجه میشوند، و این تضادها باعث تنش و گسترش داستان میشوند. بازیها طبیعی و باورپذیر است و تمرکز فیلم بر شخصیتها، به آن عمق روانشناختی میدهد.
ساختمان متروکه: محیط فیلم، با معماری قدیمی، دیوارهای ترکخورده و اتاقهای تاریک، حس ترس و وحشت روانی را تقویت میکند. ساختمان نقش یک شخصیت مخوف را در داستان ایفا میکند. نورپردازی و رنگها: استفاده از نورهای کم و سایهدار، غالباً با رنگهای سرد و خاکستری، باعث میشود حس تنهایی و اضطراب شخصیتها منتقل شود. صداگذاری و موسیقی: صداهای محیطی مانند باد، تیکتاک ساعت و صداهای نامفهوم، تنش و اضطراب را در سراسر فیلم افزایش میدهند. موسیقی غالباً مینیمال و تهدیدآمیز است، اما هیچگاه مستقیم به ترس صحنهها دامن نمیزند، بلکه حس روانی را افزایش میدهد. Session 9 (2001) فیلمی متفاوت و شاخص در ژانر ترس روانشناختی است. با فضاسازی سرد و خفقانآور، شخصیتپردازی عمیق، موسیقی و صداگذاری دقیق، فیلم توانسته اضطراب روانی و حس ترس را بدون خونریزی یا جلوههای بصری افراطی منتقل کند. هرچند ریتم آرام و تمرکز زیاد بر روانشناسی ممکن است برای برخی کند باشد، اما برای علاقهمندان به ترس روانی و داستانهای معمایی، Session 9 تجربهای فراموشنشدنی است.
هیچ نظری برای نمایش وجود ندارد