وی/اچ/اس/هالووین

فیلم V/H/S/Halloween 2025 — وی اچ اس هالووین؛ نوارهایی که دوباره کابوس می‌آفرینند

مجموعه V/H/S در سال ۲۰۱۲ با هدف احیای ژانر found footage (تصاویر پیدا‌شده) شروع شد و حالا در نسخه‌ی هالووین ۲۰۲۵ به اوج پختگی خود رسیده است. در این فیلم شش داستان کوتاه مختلف با یک روایت مرکزی به هم متصل می‌شوند و هر کدام تصویری از وحشت در شب هالووین ارائه می‌دهند — از خانه‌های تسخیرشده و اشیای نفرین‌شده گرفته تا افسانه‌های تاریک شهری. کارگردانان این نسخه، مجموعه‌ای از فیلم‌سازان مستقل ژانر وحشت هستند که هر یک سبک بصری خاص خود را دارند، اما همگی در یک هدف مشترکند: بازگرداندن ترس به فرم خام و واقعی آن.

ساختار روایت و هماهنگی داستان‌ها

فیلم از یک روایت قاب‌بندی (Wraparound) به نام Diet Phantasma استفاده می‌کند — داستانی درباره‌ی نوشیدنی عجیبی که باعث ایجاد توهم، خشونت و رخدادهای ماورایی می‌شود. این بخش همان‌طور که در نسخه‌های پیشین دیده‌ایم، مثل چسبی عمل می‌کند که همه داستانک‌ها را به هم پیوند می‌زند. در هر داستان کوتاه، فرم بصری به سبک ضبط‌شده‌های VHS حفظ شده است: نویزهای تصویری، پرش فریم‌ها، نورپردازی مصنوعی و صدای خش‌دار. همین ویژگی، حس ترس قدیمی را در قالبی مدرن بازسازی می‌کند.

کارگردانی و سبک بصری

سبک بصری فیلم یکی از نقاط قوت اصلی آن است. رنگ‌های کدر، نورپردازی نئون نارنجی و قرمز، و طراحی صحنه‌هایی که انگار از روی نوارهای VHS واقعی گرفته شده‌اند، باعث می‌شود تجربه‌ای نوستالژیک اما مدرن به مخاطب منتقل شود. همچنین استفاده از قاب‌های محدود، حرکات ناگهانی دوربین و افکت‌های تصویری، حس واقعی بودن و بی‌ثباتی را القا می‌کنند. موسیقی و افکت‌های صوتی در این فیلم نقشی حیاتی دارند. از صدای تق‌تق نوار و نویزهای ضبط گرفته تا فریادهای مبهم در پس‌زمینه، همه چیز برای ایجاد ترس استفاده شده، بدون اینکه بیش‌ازحد اغراق‌آمیز باشد. در بعضی لحظات، سکوت مطلق جای موسیقی را می‌گیرد — سکوتی که درست قبل از یک شوک صوتی شکسته می‌شود و ضربه‌ی روانی شدیدی ایجاد می‌کند.

فیلم V/H/S/Halloween 2025 ترکیبی از ترس کلاسیک و تجربه‌گرایی مدرن است. در حالی که وفادار به ریشه‌های مجموعه باقی مانده، با نگاهی تازه و خلاق به موضوع هالووین، توانسته دوباره این سری را در کانون توجه قرار دهد. اگر به فیلم‌های ترسناک مبتنی بر فرم‌های تصویری قدیمی علاقه داری، این قسمت یکی از تماشایی‌ترین گزینه‌ها برای شب‌های تار و سرد پائیزی است — فیلمی که نه فقط برای ترساندن، بلکه برای یادآوری قدرت تصویر ساخته شده است.